در سال 2017، گریسکوم و تیم او در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم محاسبه کردند که راه حل های آب و هوایی طبیعی می توانند 37 درصد کاهش کربن مورد نیاز برای دستیابی به اهداف توافقنامه آب و هوای پاریس را فراهم کنند – در حالی که هوا، آب و زیستگاه پاکیزه را نیز فراهم می کنند. حیات وحش.
گریسکام می‌گوید: «ما طبیعت را قربانی می‌دانیم. اما توجه کمتری به انعطاف پذیری خارق العاده و قدرت شفابخشی طبیعت شده است. توانایی طبیعت برای حل مشکلات فقط به اندازه کافی مورد توجه قرار نمی گیرد.»قهوه عربیکا در اینجا معرفی شده است.
این یافته‌ها اقداماتی را در سه خط کلی مورد توجه قرار می‌دهد (مسیر سبز به سوی اقلیم پایدار، در مقابل). یکی از مواردی است که بسیاری از حافظان محیط زیست به طور شهودی حدس زده بودند: در بیشتر مکان ها، دست نخورده نگه داشتن طبیعت به جذب کربن از جو کمک می کند. بگذارید جنگل های استوایی پابرجا بماند، باتلاق های ساحلی توسعه نیافته و پوشش گیاهی در آن مکان ها به رشد و ذخیره کربن ادامه دهد.انتخاب هندوانه به دردبخور را یاد بگیرید.
دومین استراتژی جذاب، بر مدیریت زمین های کاری – مانند مزارع، مزارع و زمین های چوبی – با در نظر گرفتن کربن متمرکز است. سهم کربن از نظر کربن کمتر از بازسازی است، اما این استراتژی را می توان در مناطق بزرگ بدون خارج کردن زمین ها از تولید یا آسیب رساندن به اقتصاد محلی اعمال کرد. ترفند، یافتن ترکیب مناسبی از انگیزه‌ها برای متقاعد کردن تولیدکنندگان کشاورزی و مالکان برای تغییر نحوه مدیریت املاک تحت مراقبت خود است.
راهبرد سوم، بازسازی سیستم های طبیعی است که آسیب دیده یا از بین رفته اند، درست همانطور که بنینی و همکارانش امیدوارند در برزیل انجام دهند. کاشت مجدد جنگل ها پتانسیل بسیار زیادی برای جذب کربن دارد. اما احیای زمین‌های دیگر – علفزارها، تالاب‌ها، حراهای ساحلی، حتی علف‌های دریایی- نیز به شکل قابل توجهی به تصویر آب و هوا کمک می‌کند.
علاوه بر این، مقاله به حقیقتی نادیده گرفته درباره اهداف توافقنامه آب و هوایی پاریس می‌پردازد: حذف انتشار گازهای گلخانه‌ای سوخت‌های فسیلی بسیار مهم است، اما کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای به تنهایی برای نگه داشتن افزایش دما به زیر ۲ درجه سانتیگراد کافی نخواهد بود. 2030. بشر باید بفهمد که چگونه کربن زیادی را که در حال حاضر در جو وجود دارد جذب کند، و گریسکوم معتقد است که یافته های او مسیر روشنی را برای عمل ارائه می دهد.
او می گوید: «هیچ چیز به اندازه زندگی در مکیدن کربن از جو خوب نیست. ما هیچ ماشینی به خوبی زندگی نداریم.»
آب و هوای پایدار
اگر بخواهیم افزایش دمای کره زمین را زیر 2 درجه سانتیگراد (3.6 درجه فارنهایت) نگه داریم، باید تا سال 2030 30 گیگاتن از انتشار کربن در سال را کاهش دهیم. اگر کشورها در جنگل‌های ذخیره‌کننده کربن، علفزارها، تالاب‌ها و زمین‌های کشاورزی سرمایه‌گذاری کنند، طبیعت می‌تواند بیش از یک سوم از انتشار مورد نیاز برای رسیدن به این هدف را کاهش دهد.
برای یافتن نمونه ای از چگونگی تبدیل تحلیل گریسکام به عمل، نباید فراتر از نیویورک رفت. در اینجا، TNC به هیئت آب آلبانی کمک می کند تا راهی برای افزایش سودآوری ظرفیت ذخیره کربن در حدود 6500 هکتار از جنگل های متعلق به شهر پیدا کند که تنها پتانسیل درآمدزایی آن در گذشته چوب بود.
تروی ولدی، مدیر ارشد حفاظت TNC در نیویورک می گوید: «از لحاظ تاریخی، از جنگل برای پر کردن حفره های مالی استفاده می شد. او خاطرنشان می کند که آلبانی به سختی در چنین تمرینی تنها است. بسیاری از شهرها برای تکمیل بودجه خود، زمین های خود را برای پول نقد ثبت می کنند.
با این حال، پس از تصمیم ایالات متحده برای خروج از توافق پاریس در سال 2017، کتی شیهان، شهردار آلبانی متعهد شد که بخشی از تعهدی را که دولت ایالات متحده به تازگی آن را رها کرده بود، بپذیرد. در همان زمان، TNC به دنبال شرکایی برای کمک به ایجاد یک مدل جدید برای نحوه مدیریت مالکان جنگل‌های چوبی بود.
بر اساس یک طرح جدید و متمرکز بر کربن که توسط TNC توسعه داده شد، جنگل آلبانی کمتر شبیه الوارهای ایستاده و بیشتر شبیه به اعتبارات کربن بود. ولدی می‌گوید: «ما درختان را برای مدت طولانی‌تری در زمین نگه می‌داریم، بنابراین در حال رشد درختان بزرگ‌تر هستیم. “و همانطور که جنگل بالغ می شود، سپس کربن بیشتری را می مکد و ذخیره می کند.” با استفاده از گواهینامه شخص ثالث و بازارهای کربن موجود، مانند بازارهای کالیفرنیا و کبک، آلبانی می تواند برای کربن اضافی که ذخیره می کند اعتبار کسب کند و این اعتبارات را به خریدارانی که به دنبال جبران انتشار گازهای گلخانه ای خود هستند، بفروشد.
